چگونه گوش درد را درمان کنیم؟ دلایل گوش درد چیست؟ انواع گوش درد و روش درمان هر یک از آن ها در این مقاله از هاو کن یو که به صورت جامع به تمامی جوانب و البته نکات مهم در رابطه با انواع گوش درد پرداخته ایم.  با ما در این مقاله جامع در رابطه با هاو کن یو همراه باشید.

گوش درد می تواند به خاطر عفونت ها و التهاب گوش بیرونی، گوش میانی یا گوش درونی و همچنین ساختارهایی که در مجاورت خود گوش قرار دارند اتفاق بیفتد. گوش درد یک علامت رایج است و می تواند به خاطر بیماری های مختلفی ایجاد شود.

دلایل گوش درد عبارتند از: شنا (گوش شناگر)، عفونت های گوش میانی، مشکلات مفصل گیجگاهی فکّی (TMJ)، عفونت، گلو درد، آفتاب سوختگی، التهاب پوست و تروما. نشانه ها و علائم همراه با گوش درد به دلیل آن بستگی دارد، اما می تواند شامل این موارد باشد:

  • قرمزی و تورم اطراف گوش خارجی
  • تب
  • درد گوش
  • درد در قسمت فک
  • گلو درد
  • خارش
  • تخلیه (خشکی) گوش
  • زنگ خوردن گوش
  • سرگیجه

شما کاربران وبسایت هاو کن یو جالب است بدانید که گوش دردها اغلب به مراقبت های پزشکی فوری نیاز ندارند و ممکن است با درمان های طبیعی خانگی درمان شوند، درمان هایی مانند کمپرس آب گرم، مسکن های بدون نیاز به نسخه از جمله ایبوپروفن، ناپروکسن و استامینوفن، روغن زیتون در گوش آسیب دیده و دیگر روغن های گیاهی.

زمانی که گوش درد با تب، سرگیجه، از دست دادن شنوایی یا کاهش شنوایی همراه است، مراقبت های پزشکی باید پیگیری شوند. معاینه، تشخیص و درمان گوش درد معمولاً در مطب پزشک انجام می گیرد و سنجش کمی مورد نیاز است.

چه چیز باعث گوش درد می شود؟

گوش از قسمت های زیادی تشکیل شده است و هر یک از آنها ممکن است باعث ایجاد درد یا دیگر ناراحتی ها شوند. بسته به موقعیت درد می تواند از یک یا چند قسمت گوش به وجود بیاید.

دلایل دردهای گوش بیرونی

حلزونی و لالۀ گوش بخش بیرونی نرمۀ گوش را تشکیل می دهند و ممکن است ملتهب یا عفونی شوند. التهاب ممکن است دلایل مختلفی داشته باشد، از جمله:

  • عفونت پوستی یا سلولیت
  • آفتاب سوختگی
  • ناراحتی های مزمن پوستی مانند :
  • آماس های پوستی آلرژیک (درماتیت آتوپیک)
  • ترومای لالۀ گوش آسیب دیده، جراحتی رایج در رشتۀ ورزشی کشتی است. اگر یک غدۀ خونی (کوفتگی/لختۀ خون) ایجاد شود، می تواند بسیار دردناک باشد و باعث آسیب به غضروف زیرین شود که نتیجه آن یک گوش شکسته یا اصطلاحاً گل کلمی است.
  • مجرای گوش بخاطر وجود تروما یا عفونت می تواند منبع درد باشد.

دلایل گوش درد گوش شناگر (آماس گوش بیرونی)

آماس گوش بیرونی التهاب مجرای گوش است و اغلب با عنوان «گوش شناگر» به آن اشاره می شود.

سوزش پوست که مجرا را خط دار می کند می تواند به خاطر ترومای خفیف باشد، مانند تلاش برای تمیز کردن موم گوش با شیء تیز و ایجاد خراشی که ملتهب یا عفونی می شود.

گوش شناگر التهابی را توصیف می کند که توسط آب نگهداشته شده در مجرای گوش ایجاد می شود. ناحیۀ تاریک، گرم و مرطوب می تواند رشد باکتری را افزایش دهد و زمینه را برای عفونت مهیا سازد.

فشردگی چرک گوش (موم گوش)

موم گوش بخشی از مکانیزم دفاعی بدن برای روان سازی مجرای گوش است و از عفونت جلوگیری می کند. اگر موم سفت شود و بیش از اندازه ساخته شود، ممکن است درد بسیار زیادی را ایجاد کند. این مورد به ویژه زمانی صدق می کند که موم به پردۀ گوش فشار بیاورد.

جسم خارجی

زمانی که یک جسم خارجی در گوش قرار می گیرد و نمی تواند خارج شود، درد و التهاب رخ می دهد. این اجسام خارجی می توانند شامل گوش پاک کن، سنجاق سر و دیگر اشیاء باریکی باشند که اغلب برای خاراندن و خراشیدن و یا خرج کردن موم گوش مورد استفاده قرار می گیرند. علاوه بر سوزش مجرای خارجی، پرده صماخ (که در گوش میانی قرار دارد) نیز ممکن است سوراخ شده یا آسیب ببیند.

دلایل درد گوش میانی (آماس گوش میانی)

گوش میانی به واسطۀ پرده صماخ از مجرای گوش بیرونی تفکیک می شود، و اینجا محل قرار گرفتن اعصاب درگیر در شنوایی است. این یک فضای نسبتاً بسته است و هرچیزی که فشار را در گوش میانی افزایش دهد باعث ایجاد درد می شود.

عفونت گوش میانی دلیل عمدۀ آماس گوش میانی به ویژه در کودکان است. این عفونت ها اغلب با یک ویروس یا باکتری ایجاد می شوند که به مایع راکد گوش میانی حمله کرده و آنرا عفونی می کند.

آماس جدی گوش میانی تجمع مایع درون گوش میانی را توصیف می کند و معمولاً به خاطر اختلال در شیپور استاش می باشد. این بخش لوله ای است که مایع را خشک می کند و فشار بین گوش میانی و پشت گلو را یکنواخت می سازد. فشار افزایش یافته می تواند باعث درد و سیری شود اما معمولاً در طول زمان این مسئله حل می شود. با این وجود این مایع نیز عفونی می شود و باعث درد و تب می شود.

دلایل در گوش داخلی

گوش داخلی در مجاورت گوش میانی قرار دارد. گوش داخلی محل سیستم پیچال (یا سیستم گوش درونی) است که پیغام را به مغز می فرستد تا به تعادل کمک کند. التهاب گوش داخلی با سرگیجه همراه است اما الزاماً درد ندارد.

پرده صماخ و درد

پرده صماخ مجرای گوش بیرونی را از گوش میانی تفکیک می کند. این قسمت با برخورد صدا به آن به ارتعاش در می آید و این ارتعاش را انتقال می دهد تا احساس شنیدن را ممکن سازد. میرینگیت، التهاب پرده صماخ را توصیف می کند.

میرینگیت بلوس باعث التهاب و تخریب پرده صماخ می شود و میتواند بسیار دردناک باشد. بنابراین عفونت می تواند به خاطر باکتری، ویروس، یا قارچ باشد.

میرینگیت ممکن است بخاطر ایجاد عفونت از مجرای بیرونی یا از گوش میانی باشد.

میرینگیت تروماتیک ممکن است با یک جراحت مستقیم مانند فشار دادن یک جسم تیز به داخل مجرای گوش ایجاد شود.

ممکن است تروما نیز باعث افزایش فشار در نواحی پرده صماخ و درنتیجه پارگی آن شود. این امر می تواند شامل ضربه به گوش با کف دست، تغییر در فشار هوا در داخل هواپیما، انفجار یا موقعیت های دیگری باشد که در آنها هوا با زور وارد مجرای گوش می شود.

صدمه های ایجاد شده در اثر برق اغلب با سوراخ شدن پرده صماخ همراه است.

دیگر دلایل گوش درد

ناراحتی گوش می تواند به خاطر درد ناشی از ساختارهای مجاوری باشد که به گوش منقل می شود:

درد مفصل گیجگاهی فکّی (یا درد TMJ)

مفصل گیجگاهی فکّی که فک را به جمجه متصل می کند در مجاورت مجرای گوش بیرونی قرار دارد و التهاب این مفصل می تواند با درد گوش همراه باشد. مفصل TM می تواند بخاطر تذوما یا ورم مفاصل باشد. ساییده شدن دندان می تواند باعث سوزش و درد گوش شود.

سینوزیت می تواند با فشار افزایش یافته درون گوش میانی همراه باشد که باعث درد می شود. مشکلات دندانی و دندان درد نیز درد را به این ناحیه منتقل می کند.

التهاب زائده ی پستانی

زائده های پستانی مانند برجستگی های استخوانی جمجه هستند که با سلول های هوایی پر می شوند و در پشت گوش قرار دارند. عفونت این نواحی می تواند باعث درد گوش شود.

التهاب گلو و ورم لوزه می تواند باعث دردی شود که به گوش منتقل می شود. یک دُمل پریتونسلار اغلب باعث درد در گوش و همچنین مشکلاتی در باز کردن دهان و عمل بلع می شوند.

التهاب تیروئید و درد سرخرگ اصلی نیز می تواند با درد گوش همراه باشد.

نورولوژی سه گانه

التهاب عصب جمجمه ای پنجم می تواند باعث درد قابل توجهی در صورت شود و به درد گوش منجر می شود.

زنگ زدن گوش

در حالیکه گوش واقعا درد نمی کند، زنگ زدن گوش می تواند باعث ناراحتی قابل توجهی شود.

جراحت باروتروما

جراحتی در گوش را توصیف می کند که به دلیل تغییر سریع در فشار داخل گوش میانی یا گوش درونی رخ می دهد. این می تواند شامل تغییرات فشار حاصل از پرواز در هواپیما، غواصی یا ترومای حاصل از جراحت انفجار شود. آسیب می تواند در تمامی قسمت های پرده صماخ، گوش میانی و گوش درونی رخ دهد.

علائم گوش شناگر

رایج ترین علامت گوش شناگر درد گوش است که به تدریج در طول یکی دو روز آغاز می شود. دیگر علائم همراه با درد گوش عبارتند از:

  • درد گوش تقریباً همیشه با یک گوش همراه است.
  • مجرای گوش خارش دارد.
  • گوش بیرونی قرمز می شود
  • گوش، مایع یا چرک را خشک می کند.
  • گوش زنگ می خورد.

چه علائم دیگری با گوش درد همراه است؟

جدا از درد علائم گوش درد به دلایل اساسی دیگر بستگی دارد. التهاب گوش بیرونی (حلزونی، لالۀ گوش) عبارتست از:

  • قرمزی
  • تورم
  • تب
  • ترومای لالۀ گوش که باعث یک هماتوم کاملاً معین یا لخته در گوش بیرونی می شود.

علائم آماس گوش بیرونی یا گوش شناگر عبارت است از:

  • درد، اشباع یا فشار
  • خارش
  • خشکی
  • کاهش شنوایی
  • زنگ زدن گوش

علائم گوش میانی عبارتند از:

  • درد عمیق
  • کاهش شنوایی
  • تب
  • اشباع
  • خشکی گوش که با سوراخ شدن پرده صماخ همراه است
  • التهاب گوش داخلی (آماس گوش درونی، سرگیجه)
  • سرگیجه (حس چرخش اتاق یا محیط اطراف)
  • از دست دادن تعادل
  • احساس تهوع و استفراغ
  • کاهش شنوایی، زنگ زدن گوش (اینها می توانند علائم بیماری منیِیر یا تومور عصبی آگوستیک باشد)

علائم میرینگیتیس عبارتند از:

  • درد
  • کاهش شنوایی
  • اشباع گوش
  • خشک شدن که می تواند با خونریزی همراه باشد

دیگر علائم همراه با دلایل دیگر گوش درد

  • زمانی که گوش درد به دلیل یک بیماری یا جراحت از یک ساختار همجوار با گوش رخ می دهد، علائم ویژه می توانند به آن ساختار مربوط شوند. به عنوان مثال التهاب TMJ می تواند به گوش درد منجر شود اما بیشتر اوقات با باز شدن دهان و یا در هنگام جویدن، درد احساس می شود. مشکلات دهانی میتوانند باعث درد گوش شوند اما با احتمال بیشتری شامل درد در ناحیۀ دندان یا لثه می شوند.

چه زمانی به دنبال مراقبت های پزشکی برای درد گوش باشیم؟

در اغلب نمونه ها گوش دردها خود محدود کننده هستند و به توجهات پزشکی زیادی نیاز ندارند.

  • در بزرگسالانی که سرما خورده اند یا عفونت های تنفسی فوقانی دارندگوش درد همراه با آبریزش بینی و خشکی عقب بینی ایجاد می شود. این گوش درد با خوب شدن سرماخوردگی از بین می رود. گاهی اشباع گوش می تواند برای مدت طولانی تری باقی بماند.
  • عفونت گوش میانی در کودکان اغلب خود محدود کننده هستند و به آنتی بیوتیک نیازی ندارند. اما تشخیص اینکه تب و بهانه گیری در یک نوزاد به خاطر عفونت گوش است یا نه، امر دشواری است. معقولانه این است که یک پزشک تعیین کند آیا نوزاد یا کودک به معاینه احتیاجی دارد یا نه.
  • نوزادان کوچک تر از ۸ هفته هرگز نباید تب کنند و اگر این اتفاق افتاد باید از مراقبت های سلامتی فوری استفاده شود.
  • بیرون آمدن خون، عفونت یا هر مایع دیگری از گوش طبیعی نیست و در پی مشاهدۀ چنین چیزی باید به پزشک مراجعه کرد.
  • دردی که بیش از چند ساعت طول بکشد و شدتش افزایش یابد می بایست توسط پزشک معاینه شود.
  • گوش درد همراه با از دست رفتن شنوایی، تب غیر قابل توضیح و کسالت کلی و احساس ضعف نشانه ای مبنی بر لزوم مراقبت های پزشکی است.
  • سرگیجه اغلب به مراقبت های پزشکی نیاز دارد به ویژه زمانی که از دست رفتن شنوایی و زنگ زدن گوش با آن همراه باشد، زیرا اینها می توانند علائم یک تومور عصبی بنام تومور عصبی آگوستیک باشند.
  • افراد مبتلا به دیابت یا افرادی که در معرض خطر آسیبهای ایمنی قرار دارند مستعد آماس گوش بیرونی بدخیم می باشند و این شرایطی است که نیازمند درمان آنتی بیوتیکی شدید است. علائم آن عبارتند از گوش درد، تب، بیرون آمدن مواد از مجرای گوش و قرمزی اطراف گوش. اینها می توانند علائم هشدار دهنده ای برای پیگیری مراقبت های پزشکی باشند.
  • فردی که از گوش درد گلایه می کند و علائم دیگری مانند تب، سر درد، گرفتگی گردن و رخوت و بیحالی را نیز دارد ممکن است علائم مننژیت یا تورم مغز را نشان دهد و باید فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی اورژانسی باشد.

کدام گروه از پزشکان متخصص، گوش درد را درمان می کنند؟

گوش درد علامت بسیار رایجی است و می تواند توسط مبتدی ترین پزشکان معاینه و درمان شود، از جمله متخصصین خانواده، متخصصین اطفال و متخصصین داخلی.پزشکان مراقبت های ضروری و اورژانسی نیز گوش درد را معاینه می کنند. متخصصین گوش و حلق و بینی قادرند مشکلات گوش را درمان کرده و می توانند عمل های جراحی را روی تمامی بخش های گوش (داخلی، میانی، بیرونی) و صورت انجام دهند.

علت گوش درد چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشکان معمولاً علت گوش درد را از طریق صحبت کردن با بیمار، والدین و مراقبان و همچنین انجام بررسی فیزیکی تشخیص می دهند. اشعه ایکس و دیگر تست ها غیر ضروری هستند.

اتوسکوپ (گوش بین)

ممکن است پزشکان از گوش بین برای نگاه کردن به داخل مجرای گوش و به منظور معاینه مجرا و پرده صماخ استفاده کنند.

  • اگر آماس گوش بیرونی دلیل گوش درد باشد مجرای گوش ملتهب و متورم به نظر می رسد. کانال ضخیمی ممکن است قابل رؤیت باشد. گاهی مجرا چنان متورم و ملتهب است که مجرا قابل مشاهده نیست.
  • میرینگیتیس بولوس با استفاده از اتوسکوپ برای مشاهدۀ طبی گوش تشخیص داده می شود. این بافت ملتهب است و تاول های مایع قابل مشاهده اند.
  • آماس گوش میانی باعث التهاب و تورم گوش میانی می شود. پزشکان نمیتوانند گوش میانی را مستقیماً ببینند اما در عوض، از اتوسکوپ برای دیدن پرده صماخ استفاده می کنند. ابتدا مایع گوش میانی را پر می کند، و ممکن است هوا وجود داشته باشد و حباب های مایع در پشت پرده دیده شوند.
  • با ایجاد فشار، در صورت اعمال فشار کمی از طریق اتوسکوپ پردۀ صماخ ممکن است حرکت نکند. وجود مایع، برون ریزی نام دارد و ممکن است به مدت دو یا سه ماه پس از برطرف شدن عفونت شدید ادامه داشته باشد.
  • پردۀ صماخ با وجود عفونت های قبلی ممکن است به صورت زخمی به نظر برسد.
  • اگر لوله هایی در گوش برای درمان عفونت مزمن قرار گرفته باشند، در صورتی که هنوز سر جایشان باشند، این علائم قابل مشاهده هستند.

پزشکان ممکن است دیگر قسمت های بدن مانند گلو (به دنبال گلو درد و ورم لوزه، گردن ،احساس تورم در غدد لنفاوی و سنجش گرفتگی) و ریه (به دنبال علائم ذات الریه) را نیز معاینه کنند. این عمل به خصوص زمانی حائز اهمیت است که گوش درد تداوم داشته باشد و دلیل مشخصی برای درد گوش در بررسی ها یافت نشود. مراجعه به متخصص گوش و حلق و بینی به منظور معاینۀ ساختارهای عمیق تر در گلو با یک آندوسکوپ (دوربین انعطاف پذیر) یا آینه ضروری است.

سنجش های شنوایی

در صورت وجود عفونت های عود کننده یا تأخیر در صحبت کردن، تست های شنوایی توصیه می شوند.

بیمارانی با سرگیجه ممکن است دستخوش تست های شنوایی قرار بگیرند.

تست های آزمایشگاهی

تست های آزمایشگاهی معمولاً در مراقبت از عفونت های معمول گوش نشان داده نمی شوند.

به ندرت نمونه ای از مایع گوش در تلاش برای شناسایی باکتری خاصی که باعث عفونت شده است به آزمایشگاه فرستاده می شود. ارسال نمونه به آزمایشگاه در بیشتر نمونه ها ضروری نیست و معمولاً برای عفونت هایی که به درمان پاسخ نمی دهند نگه داشته می شوند.

تصویر برداری

اشعۀ ایکس، CT و دیگر مطالعات تصویربرداری معمولا برای اغلب موارد درد گوش لازم نیستند. در صورتی که نگرانی برای وجود تومور یا دیگر مسائل ساختاری در گوش یا بافت های مجاور وجود داشته باشد تصویربرداری مورد ملاحظه قرار می گیرد.

چه درمان های خانگی یا طبیعی تسکین دهنده هستند و درد گوش را کم می کنند؟

گوش درد ها اغلب در خانه درمان می شوند. هدف کاهش التهاب و درد است.

  1. کومپرس های آب گرم که خارج از گوش نگه داشته می شوندمی توانند به برخی از درد ها کمک کنند. مطمئن شوید که آب نمی تواند وارد مجرای گوش شود. همچنین مهم است که پوست را نسوزانید.
  2. متناوباً درصورتی که گرما کمکی نکرد می توانید از کومپرس سرد استفاده کنید. نگه داتن یک کومپرس سرد به مدت ۲۰ دقیقه روی گوش می تواند مفید باشد. مراقب باشید سرما به حدی باشد که باعث یخ زدگی بافت نشود.
  3. دارو های مسکن بدون نیاز به نسخه می توانند مفید باشند. این داروها شامل ایپوبروفن، ناپروکسن و استامینوفن می باشند. مهم است که به یاد داشته باشید داروهای بدون نیاز به نسخه می توانند با داروهای تجویزی تداخل داشته باشند و همچنین عوارض جانبی داشته باشند. همیشه در صورت نیاز با یک پزشک یا داروساز مشورت کنید. همچنین در نوزادان و کودکان مقدار مصرف دارو بر اساس وزن مشخص می شود.
  4. ایبوپروفن و استامینوفن برای کنترل تب نیز مورد استفاده قرار می گیرند.
  5. آب بدن را به خوبی نگه دارید و مقدار زیادی مایعات بنوشید.
  6. رطوبت به خشک شدن سینوس ها و گوش ها کمک می کند. بسیار مهم است که در حین استفاده از بخار یا آب جوش به ویژه در اطراف کودکان و نوزادان مراقبت های لازم را برای پیشگیری از سوختگی در اثر آب جوش به عمل بیاورید.
  7. روغن زیتون می تواند برای درد مفید باشد. چند قطره در مجرای گشو می تواند تسکین دهنده باشد.
  8. سایر قطره های گوش بدون نیاز به نسخه نیز می توانند در کاهش درد مفید باشند.
  9. روغن های گیاهی در تسکین درد کاربرد دارند. یک داروساز یا فروشندۀ گیهان دارویی می تواند محصولات گیاهی ویژه ای را پیشنهاد کند.
  10. جویدن و خمیازه کشیدن می توانند در رها کردن فشار گوش میانی مفید باشند. گاهی شخص زمانی که شیپور استاش در تلاش برای یکنواخت کردن فشار باز و بسته می شود، صدای ضربه می شنود.
  11. در زمان پرواز در حین بلند شدن هواپیما یا فرود آن که هواپیما طول جغرافیای را به سرعت تغییر می دهد، مکیدن آبنبات یا شیر دادن به کودک از بطری می تواند مفید باشد.
  12. اگر اشباع گوش به خاطر درد سینوس باشد، علاوه بر رطوبت، اسپری بینی اکسیمتازولین (Afrin) هم میتواند مفید باشد (اما باید به مدت حداکثر ۳ روز مورد استفاده قرار بگیرد). اسپری بینی آب شور می تواندبرای مدت زمان طولانی تر و به طور مکررتر استفاده شود.

دردهای گوش چگونه درمان می شوند؟

درمان گوش شناگر (آماس گوش بیرونی)

  • بیشتر موارد با تجویز قطرۀ گوش به مدت ۷ تا ۱۰ روز درمان می شوند.
  • این قطره ها حاوی آنتی بیوتیک هایی برای مبارزه با عفونت هستند و اغلب یک استروئید برای کاهش تورم التهاب دارند.
  • درحالیکه فرد بر پهلو دراز کشیده قطره در گوش آسیب دیده قرار می گیرد. پس از قرار گرتن قطره بیمار باید به مدت ۵ دقیقه در همان وضعیت قرار بگیرد تا از ریختن قطره ها به خارج از گوش جلوگیری کند.
  • اگر مجرای گوش خیلی متورم باشد یک فتیله یا یک تکۀ کوچک از گاز در مجرا قرار میگیرد تا اجازه دهد قطره ها به محل مناسب برسند.
  • معمولاً پزشک آنتی بیوتیک دهانی را در کنار قطرۀ گوش تجویز می کند. داروهای مسکن تجویزی و بدون نیاز به نسخه هم اغلب برای چند روز لازم هستند تا عفونت تحت کنترل در بیاید.
  • مجرای گوش می تواند در طول درمان خشک نگه داشته شود. یک گوش گیر یا توپ پنبه ای کوچک که به وارلین آغشته شده است می تواند در طول حمام مورد استفاده قرار گیرد تا اجازه ندهد آب به داخل کش بیاید.
  • در برخی از مواردخشکی در گوش ایجاد می شودو عفونت پاک نمی شود تا از بین برود. ممکن است مراجعه به متحصص گوش و حلق و بینی مورد نیاز باشد.

درمان عفونت گوش میانی (آماس گوش میانی)

  • راه های مختلفی برای درمان آماس گوش میانی وجود دارد. بسته به موقعیت ممکن است پزشک فوراً آنتی بیوتیک تجویز کند. این راهکار اغلب برای بزرگسالانی استفاده می شود که مبتلا به آماس گوش میانی هستند.
  • از سوی دیگر در کودکان مشاهده و مراقبت های آسوده می توانند مناسب باشند و در صورتی که علائم طی ۲-۳ روز از بین بروند هیچ آنتی بیوتیکی مورد نیاز نیست. آکادمی متخصصان اطفال آمریکا این رویکرد دو مرحله را بر اساس سن کودک، اطمینان از تشخیص، شدت بیماری و توانایی کودک و خانواده اس در دسترسی به مراقبت های بعدی توصیه می کند.
  • تصمیم گیری در مورد دورۀ درمانی مورد استفاده به مباحثۀ بین والدین و پزشک بستگی دارد. یک تجویز برای آنتی بیوتیک می تواند با دستورالعملی برای والدین یا مراقب فراهم شود مبنی بر اینکه دارو به مدت ۲ تا ۳ روز به طور کامل استفاده نشود و فقط در صورت تداوم علائم از تجویز استفاده شود.
  • درمان علائم می تواند شامل کنترل درد با داروهای مسکن تجویز شده یا بدون نیاز به نسخه، نوشیدن مقدار زیاد مایعات، و مرطوب کردن هوا باشد.

درمان بلوس مرینگیتیس

درمان عفونت پردۀ صماخ می تواند شامل آنتی بیوتیک های دهانی، قطره های گوشی آنتی بیوتیک و داروهای مسکن باشد.

آیا لازم است که پس از مداوا شدن گوش درد با پزشکم در تماس باشم؟

همانطور که قبلا در هاو کن یو اشاره کردیم اکثر گوش دردها یک تا دو روز پس از درمان برطرف می شوند، با این وجود عفونت گوش ممکن است حتی با یک درمان مناسب هم باز گردد. متوقف نکردن دورۀ درمان حتی با از بین رفتن علائم بسیار حائز اهمیت است.

  • اغلب اوقات لازم نیست که با پزشک در تماس باشید مگر اینکه عوارضی به دلیل عفونت گوش رخ دهند. این عوارض می توانند درد عود کننده، تب، از دست دادن شنوایی، تهوع یا سرگیجه باشد.
  • افرادی با عفونت عود کننده ممکن است به تست شنوایی نیاز داشته باشند.
  • پردۀ صماخ پاره شده، در صورتی که به خودی خود درمان نمیشود، نیازمند مراجعه به متخصص گوش است و ممکن است برای درمان نقص پردۀ صماخ به عمل جراحی نیاز باشد.

افرادی که در معرض خطرهای آسیب ایمنی قرار دارند یا کسانی که از دیابت رنج می برند می بایست به منظور بررسی مجدد در مراقبت های بعدی ویزیت شوند.

چگونه می توان از گوش درد جلوگیری کرد؟

گوش شناگر (آماس گوش بیرونی)

بسیاری از موارد آماس گوش بیرونی می توانند با کاهش موقعیت ورود آب یا رطوبت به داخل مجرای گوش به وسیلۀ اقدامات زیر پیشگیری شوند.

  • پس از استحمام یا شنا گوش ها را با دقت خشک کنید.
  • آب اضافی داخل گوش را خارج کنید.
  • یک سشوار را با دمای پایین در فاصلۀ حداقل ۱۲ اینچی گوشتان نگه دارید.
  • موقع شنا داخل گوش هایتان گوش گیر قرار دهید.

درد در گوش بیرونی می تواند به دلیل قرار دادن جسم خارجی در مجرای گوش نیز ایجاد شود.

  • از اجسام خارجی که ممکن است پوست را پاره کنند برای تمیز کردن گوش استفاده نکنید (اجسامی مانند گیرۀ کاغذ، گوش پاک کن، سنجاق سر، یا ناخن). در بیشتر افراد گوش خودش تمیز می شود و استفاده از گوش پاک کن هایی با سر پنبه ای غیر ضروری و حتی گاهی مضر است. افرادی که موم اضافی در گوششان ایجاد می شود باید برای برطرف کردن آن به پزشک مراجعه کنند تا ذرات را تحت نظارت مستقیم با استفاده از یک اتوسکوپ یا با شستشوی گوش خارج کند.
  • گاهاً یک جسم خارجی مانند یک حشره می تواند باعث التهاب و درد شود و در این صورت لازم خواهد بود که توسط پزشک از گوش خارج شود.

گوش میانی (آماس گوش میانی)

  • تماس کودکان و نوزادان با افرادی که سرماخورده اند یا به عفونت دستگاه تنفسی فوقانی مبتلا هستند را به حداقل برسانید. این خود ممکن است نیازمند تغییر الگوی روز ملاقات باشد.
  • از شیر دادن به کودک با شیشه در حالت تاق باز خودداری کنید.
  • کودکانی که طی شش ماه اول از شیر مادر تغذیه می کنند کمتر در خطر عفونت گوش قرار می گیرند.
  • استفاده از پستانک را پس از شش ماهگی کاهش دهید.
  • از تماس با افرادی که در معرض دود سیگار هستند اجتناب کنید.
  • جریان ایمن سازی را مانند مواردی که برای آنفولانزا لازم است، حفظ کنید.

دیدگاه درمورد فردی که به گوش درد مزمن دچار است، چیست؟

  • اغلب عفونت بدون اقدامات پزشکی بر طرف می شود.
  • افرادی که به آنتی بیوتیک نیاز دارند نیز عفونتشان به سرعت برطرف می شود و درد می بایست طی یکی دو روز تسکین پیدا کند.
  • علائم همراه، مانند از دست دادن شنوایی یا احساس اشباع در گوش ممکن است به مدت زمان بیشتری برای بهبود نیاز داشته باشد.
  • مراجعه به متخصص گوش و حلق و بینی ممکن است برای افرادی که عفونت مداوم یا عفونت مکرر و عود کننده دارند لازم باشد.